Dit is een check-up om sociale angststoornis op te sporen
Jakarta - In principe worden mensen geboren als sociale wezens. Mensen met een sociale fobie voelen zich echter erg gestoord, angstig, bang of beschaamd wanneer ze in hun dagelijks leven met andere mensen moeten omgaan. Al deze gevoelens kunnen worden overdreven, dus mensen met een sociale fobie kiezen er vaak voor om interactie met andere mensen te vermijden.
In de meeste gevallen kunnen de symptomen van een sociale angststoornis die patiënten ervaren, ook van invloed zijn op het fysieke, zo intense. Ze zullen hun hartslag voelen toenemen, overmatig zweten, beven, duizeligheid, spierstijfheid en misselijkheid. Dus, wat is het onderzoek voor de detectie van sociale angststoornis?
Lees ook: Angststoornis wordt een nachtmerrie, hier is de oorzaak
Screening voor detectie van sociale angststoornis
Om sociale angststoornis op te sporen, zal de arts gewoonlijk een lichamelijk onderzoek doen, vragen welke symptomen u ervaart en situaties bekijken die angst kunnen veroorzaken. De diagnose sociale fobie is meestal gebaseerd op richtlijnen Diagnostische en statistische handleiding voor psychische stoornissen 5e editie (DSM-5), de richtlijn voor de American Psychiatrist Association.
Dus, als jij of iemand in je omgeving symptomen van een sociale angststoornis ervaart, zoals hierboven beschreven, aarzel dan niet om professionele hulp te zoeken. Je kunt beginnen met downloaden sollicitatie via chat een psycholoog of psychiater te vragen.
Behandeling voor sociale angststoornis
Nadat de diagnose sociale fobie is gesteld, kan de behandeling plaatsvinden in de vorm van psychotherapie, zoals cognitieve gedragstherapie. Het doel van deze therapie is om mensen met een sociale angststoornis te helpen om negatieve gedachten over zichzelf te herkennen en te veranderen en om vaardigheden te verbeteren om zelfverzekerder te zijn in sociale situaties.
Lees ook: Heb je sociale angst? Probeer hiermee om te gaan
Bovendien kan op exposure gebaseerde cognitieve therapie ook worden gedaan als een vorm van behandeling voor sociale fobie. Deze therapie wordt geleidelijk uitgevoerd door sociale situaties te beschrijven die angst kunnen veroorzaken. Het doel van deze therapie is om patiënten te helpen omgaan met angst die vaak wordt ervaren bij interactie met andere mensen.
Indien nodig krijgen mensen met een sociale fobie ook medicijnen zoals:
- Antidepressiva.
- Medicijnen tegen angst, zoals benzodiazepinen. Dit medicijn mag echter alleen voor de korte termijn worden gebruikt, omdat het kalmerende eigenschappen heeft en afhankelijkheid kan veroorzaken.
- Selectieve serotonine herinname remmers (SSRI's), zoals paroxetine (Paxil) of sertraline (Zoloft).
- Serotonine- en noradrenalineheropnameremmers (SNRI), zoals venlafaxine (Effexor XR).
Zorg ervoor dat u de medicijnen gebruikt die uw arts u voorschrijft volgens de instructies. Verhoog, verlaag of stop de dosis van het geneesmiddel niet zonder het advies van een arts. Bovendien, als voorstander van behandeling, zijn hier enkele dingen die moeten worden gedaan:
- Volledig van plan om te herstellen en geduldig te zijn volgens de stadia van de behandeling van de arts.
- Eet gezond, beweeg regelmatig en neem voldoende rust.
- Vermijd alcohol- en cafeïneconsumptie.
- Doe dingen waardoor u zich ontspant wanneer symptomen van angst optreden. Bijvoorbeeld schilderen, ademhalingstechnieken doen of mediteren.
- Sta open voor degenen die het dichtst bij u staan voor ondersteuning. Je kunt ook communities volgen van mensen met vergelijkbare problemen.
- Focus op positieve dingen en gedachten.
- Stel geleidelijk doelen, van klein naar groot, in termen van sociale interactie met mensen. Bijvoorbeeld door eerst te wennen aan het begroeten van andere mensen.
- Om met angst en nervositeit om te gaan als het gaat om interactie met andere mensen, organiseer je gesprekken in kleine notities of onthoud ze.
Lees ook: 5 tekenen van angststoornis die u moet kennen
Als de symptomen van een sociale fobie niet verdwijnen of erger worden, neem dan onmiddellijk contact op met uw arts. Zelfs als er vooruitgang is in het herstel, hoe klein ook, vertel het de dokter zodat hij de voortgang van uw ziekte kan kennen.
