Wanneer moeten albuminecontroles worden uitgevoerd?
, Jakarta - Albuminecontrole wordt gedaan om het albuminegehalte in het bloed te zien. Als de testresultaten een abnormale hoeveelheid albumine laten zien, kan er een probleem zijn met de lever of de nieren. Albuminecontroleresultaten kunnen ook aangeven dat een persoon ondervoed is. Wanneer is dan het juiste moment om albumine te controleren?
Albumine is een van de meest voorkomende eiwitten in het bloed. De lever geeft albumine af als onderdeel van zijn normale functie. Albumine functioneert om de vochtbalans in het lichaam te handhaven. Het helpt ook voorkomen dat bloedvaten te veel lekken. Albumine speelt ook een rol bij het herstellen van weefsels en het helpen van het lichaam om te groeien terwijl het hormonen en voedingsstoffen vervoert.
Het juiste moment om albumine te controleren
Mensen lopen risico op abnormale albuminespiegels als ze open wonden of brandwonden hebben of na een operatie. Een gezonde lever zet verteerd eiwit om in albumine. Wanneer de lever niet goed functioneert, vertraagt dit proces en kan het leiden tot verlaagde albuminespiegels.
Lees ook: Herken naast diabetes andere oorzaken van hypoalbuminemie
De arts zal u vragen om een albuminecontrole uit te voeren als onderdeel van het metabolismepanel. Het metabole panel omvat verschillende tests om de niveaus te controleren:
- Creatinine.
- Prealbumine.
- Bloed Urea stikstof.
- Albumine.
Artsen zullen gewoonlijk albumine controleren als er symptomen zijn van een leverziekte of andere leverproblemen. Uw arts zal een onderzoek plannen wanneer een of meer van de volgende symptomen optreden:
- Onverwacht gewichtsverlies.
- Er is zwelling rond de buik, ogen of benen.
- Geelzucht, waardoor de huid en ogen geel worden.
- Onverklaarbare vermoeidheid.
Artsen kunnen in andere gevallen albuminetests gebruiken om aandoeningen zoals nierziekte of chronische pancreatitis te controleren. Bij gebruik om te controleren op deze aandoeningen, helpt deze test artsen om te bepalen of de behandeling vordert.
Lees ook: 4 gezonde voedingsmiddelen voor mensen met hypoalbuminemie
Voorbereiding en verwachte resultaten van albumineonderzoek
Voor dit onderzoek hoeft u meestal niet te vasten. Er zijn echter bepaalde medicijnen die de testresultaten kunnen beïnvloeden. Medicijnen die nodig kunnen zijn om de dosis te verlagen of helemaal te stoppen met het gebruik van het medicijn vóór de albuminetest zijn:
- Anabolische steroïden.
- Insuline.
- Groeihormoon.
Je moet eerst met de dokter praten via de app voordat u de dosis wijzigt of een medicijn stopt. Evenzo moet u uw arts vertellen welke medicijnen u moet nemen. De arts zal bepalen of de juiste voorbereiding voorafgaand aan de test wordt uitgevoerd.
Daarna zal de arts een bloedtest uitvoeren met serumalbumine. Wanneer de testprocedure is uitgevoerd, wordt u gevraagd te gaan zitten en een dienstdoende deskundige zal de huid met alcohol reinigen, de officier zal een kleine naald in een van de zichtbare bloedvaten steken. Er wordt dan maar liefst één of meer buisjes bloed afgenomen. Nadat het bloed is verzameld, wordt het voor analyse naar een laboratorium gestuurd.
Lees ook: Hypoalbuminemie voorkomen door een gezonde levensstijl te implementeren
U moet weten dat de albumine-test een van de verschillende tests is die tegelijkertijd worden uitgevoerd, de arts zal alle resultaten samen interpreteren om te bepalen of er een speciale aandoening is die het probleem is. Normaal gesproken ligt het bereik van albumine in het bloed tussen 3,4-5,4 gram per deciliter. Wanneer de niveaus van een persoon lager blijken te zijn dan het gemiddelde bereik, kan dit duiden op een aandoening zoals:
- Ziekte van Crohn.
- Leverziekte.
- Coeliakie.
- Ontsteking.
- Slechte voeding.
- Schok.
- Nefritisch of nefrotisch syndroom.
De arts kan aanvullende tests bestellen als hij een leverziekte vermoedt en om andere soorten ziekte vast te stellen. Verschillende soorten ziekten die kunnen optreden zijn cirrose, hepatitis en hepatocellulaire necrose. Als het albuminegehalte te hoog blijkt te zijn, kan dit een teken zijn dat iemand eiwitrijk voedsel eet of uitgedroogd is.
